Εθνική Βιβλιοθήκη

Υπογράφηκε πρόσφατα (με μια πολύ χάι τηλεδιάσκεψη) το Μνημόνιο Συνεργασίας του Ελληνικού Δημοσίου και του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Σταύρος Σ. Νιάρχος» για την υλοποίηση των έργων μεταστέγασης της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας, της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, καθώς και της δημιουργίας Πολιτιστικού και Εκπαιδευτικού Πάρκου.

Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος είναι ίσως η πιο αχρησιμοποίητη εθνική βιβλιοθήκη της Ευρώπης. Πόσοι από μας αποφασίζουμε να περάσουμε ένα πρωινό στην Πανεπιστημίου ψάχνοντας, διαβάζοντας, μελετώντας, αλλά και σερφαροντας ηλεκτρονικά στα αρχεία της; Οι περισσότεροι ασκούνται να διασχίζουν τον μικρό κήπο στο πίσω της μέρος, με τις νεραντζιές, τις φοινικιές, και το μεγάλο πεύκο, ενώ κατευθύνονται στη στάση των λεωφορείων της Ακαδημίας….

Επιτέλους λοιπόν βρέθηκε ένας νέος χώρος, (και ένα νέο λειτουργικό κτήριο), που αφ ενός θα ανακουφίσει το φορτωμένο κέντρο και αφ ετέρου ευελπιστούμε πως θα γίνει πόλος έλξης. Μια κυψέλη γνώσης, μια ανάσα πολιτισμού, μια όαση πρασίνου συνολικής αξίας… 300 εκ. δολαρίων.

Κάθε αναπτυγμένη χώρα έχει ως σημείο κατατεθέν την Εθνική της Βιβλιοθήκη. Η National Library στο κέντρο του Λονδίνου, είναι πλέον η πολιτιστική πυξίδα μιας χώρας με παράδοση στη λογοτεχνία και τις επιστήμες. Είναι δε διαρκώς γεμάτη με νέους ανθρώπους – ένα μελίσσι πολιτισμού και γνώσης.

Παρόλο που τα στατιστικά μας κατατάσσουν ως ένα λαό που μάλλον αδιαφορεί για το βιβλίο, κι οι υπεύθυνοι έχουν αφήσει στη μοίρα του τον Οργανισμό Παιδικών και Εφηβικών Βιβλιοθηκών, ίσως σε κάποια χρόνια η βόλτα στο Φαληρικό Δέλτα να συνδυάζει μελέτη και θάλασσα… Ισως λέμε, γιατι ο έλληνες δυσκολα κλεινεται σε 4 τοιχους, ειδικα αν εξω ειναι χαρα θεου...

Δημοσιευτηκε στο "Εθνος" 17.6.07

"Το Μεγάλο Ελληνικό Μυθιστόρημα"

Με αφορμή αυτό το άρθρο του Guardian, όπου γίνεται λόγος για το "Μεγάλο Βρετανικό Μυθιστόρημα", κατ αναλογία του "Great American Novel", τι θα λέγατε να ανοίγαμε μια συζήτηση για τα του οικου μας;

Υπάρχει το 'Μεγαλο Ελληνικό Μυθιστόρημα"; Αν ναι, ποιο είναι και ποια είναι τα στοιχεια που το οριζουν ως τετοιο; Αν οχι, προς τα που θα επρεπε ένα κείμενο μυθοπλασίας να κινηθεί ώστε να "αιχμαλωτίσει", να συλλάβει την πεμπτουσία της ελληνικότητας;

(Η δευτερη ερωτηση φυσικά αφορα στο σημερα)

feedback

Ο φιλος Μάκης Καραγιαννης με αφορμη αυτο το ποστ εγραψε ενα πολυ ενδιεφρον κειμενο που συνοδευεται απο μια σιερα εξαιρετικων ονλαιν αρθρων εδω
Αναλογα πολυ ενδιαφεροντα ποστ από την Ροδιά εδω
και ο Γιώργος Γλυκοφρύδης εδω.

Το «επαναστατικό» ως θέαμα

Άναψαν οι συζητήσεις στα μπλογκ με αφορμή τα πρόσφατο απαράδεκτο κρούσμα λογοκρισίας στην art athina. Για το ζήτημα έχουν γραφεί πολλά. Εκείνο που μ’ ενδιαφέρει σήμερα είναι ένα σχόλιο που διάβασα κάπου στο δίκτυο αναφορικά με το θέμα:

«Όσο οι άνθρωποι καταναλώνουν τα αγαθά και τις εικόνες του θεάματος, γίνονται και οι ίδιοι μέλη του, κάνοντας δύσκολη την οποία αντίδραση εναντίον του. Ακόμα και η πιο ριζοσπαστική κίνηση αφομοιώνεται μέσα στο θέαμα και μετατρέπεται σε ‘αγαθό’, παραλλάσσοντας το ανατρεπτικό της νόημα. Το ‘επαναστατικό’ μας πωλείται πίσω σαν μια εικόνα που μας εφησυχάζει»

Αυτή η τελευταία φράση είναι «όλα τα λεφτά». Περιγράφει στην εντέλεια το αδιέξοδο της «ανατρεπτικής» τέχνης του σήμερα. Το Χόλιγουντ με το που οσμίζεται κάποιο σούπερ αντάρτικο ταλέντο του δανέζικου πχ σινεμά το τσιμπάει και το αφομοιώνει στου κόλπους του ουσιαστικά ευνουχίζοντας το. Όμως εδώ μιλάμε για κάτι ακόμα πιο «δραστικό». Δίχως να αλλάξει η μορφή του, το ανατρεπτικό απομονώνεται, θεοποιείται δι' ολίγον μέχρι να γίνει αρκούντως γνωστό, για να εγκιβωτιστεί τάχιστα στην αγορά, (των εικαστικών, της μόδας, της τηλεόρασης), ακυρωμένο και ακίνδυνο, μια και πλέον έχει «εκπέσει» σε κοινό θέαμα, έχει «περάσει από τα οικεία κανάλια», άρα είναι «δικό» μας, ενταγμένο, έστω και εκκεντρικά, στον ασφαλή μας κόσμο.

Κάποτε οι ευρωκομουνιστές του Μπερλινγκουέρ έλεγαν «χτυπάμε το σύστημα μέσα από το σύστημα». Σήμερα τα πράγματα έχουν αντιστραφεί. Το σύστημα είναι που «χτυπάει την πρωτοπορία μέσα από την πρωτοπορία». Η καθεστηκυία τάξη αποδεικνύεται πολύ διαβασμένη. Ακόμα και τη στρατηγική της αντίστασης υιοθετεί…

δημοσιευτηκε στο "Εθνος", 11.6.07

Που είναι η ποίηση;

Σ’ ένα προσφατο ποστ της "Βιβλιθήκης" της "Ε", ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου , με αφορμή τον φετινό εορτασμό Σολωμού και Εγγονόπουλου, αναρωτιόταν, τι ρόλο άραγε παίζει η ποίηση σήμερα στη ζωή μας.
Ελάχιστο δυστυχώς. Στις μέρες μας η ποίηση είναι εξορισμένη, είναι σχεδόν πια η ορντίναντσα της λογοτεχνίας. Στα βιβλιοπωλεία οι συλλογές είναι συνωστισμένες στα πίσω ράφια. Στα ένθετα των εφημερίδων, δυο τρεις αράδες. Στην Ελλάδα ζούμε την εποχή της πεζογραφίας, παρόλο που είμαστε ένα έθνος ποιητών, με δύο Νόμπελ και εθνικό συγγραφέα έναν ποιητή. Κάποτε σκεφτόμουν πως σ’ αυτήν την ταχύτατη, «zipped» εποχή που διάγουμε, το «συμπυκνωμένο» που ενέχει η ποίηση θα μπορούσε να παίξει έναν ανανεωμένο, σύγχρονο ρόλο. Το ζήτημα «χρόνος» όμως είναι μπούμερανγκ. Δεν επικοινωνείς με τον στίχο έτσι «οπτικά» και «βιντεοκλιπάτα». Το ποίημα θέλει χρόνο παίδεμα, δόσιμο, αφιέρωση.

Σε μια ζωή καταιγιστικού μοντάζ, οπού πλέον βλέπουμε ανθρώπους να στήνουν καριέρες (ακόμα και ‘περσόνες’) ως πρότζεκτ, μια «συμπυκνωμένη μεταφυσική», η τέχνη που προσεγγίζει το άρρητο, δεν φαίνεται να έχει τύχη. Ό,τι ταράζει την «αφηγηματική ασφάλεια» του κοινού και το βγάζει από τον «ψηφιακό Αριστοτέλη» που έχει χωνέψει στον DNA του μέσα από ταινίες, σίριαλ, βιβλία, δύσκολα προχωρά. Ποίηση φυσικά γράφεται, υπάρχουν και νέα ταλέντα, αλλά όπως λέει και ο Βύρων Λεοντάρης:
«Σ’ αυτή την εποχή της υπαρκτής ποίησης / ποιητής μιας ποίησης που δεν μπορεί να υπάρξει / μόνο με τους νεκρούς μιλώ και γι’ αυτούς γράφω».

Όμως επειδή «η έδρα της ευφυΐας είναι η καρδιά», (γεια σου Ι.Μ.) πάντα ελπίζουμε.

Ζε τ' εμ : η ανάποδη οντισιόν + ΛΑΟΣ vs art

Καλτ θεωρείται ένα «πολιτιστικό - ψυχαγωγικό προϊόν» όταν συγκεντρώνει έναν απόλυτα αφοσιωμένο (συνήθως μικρό) αριθμό θαυμαστών οι οποίοι ανταλλάσουν με πάθος απόψεις και στοιχεία για αυτό. Πολλές φόρες πρόκειται για ένα θέαμα «τόσο κακό, που γίνεται ενδιαφέρον». Ενίοτε, το συγκεκριμένο «προϊόν» ξεφεύγει από το συνεκτικό κέλυφος των πιστών του και εξελίσσεται ενδεχομένως και σε μαζικό γεγονός. Μιλάμε για μια «εκ των υστέρων», (στόμα με στόμα) διάδοση που δημιουργεί ντόρο γύρω από ένα θέαμα που έχει κατασκευαστεί με τίμια υλικά, αλλά θέλετε η κιτς αισθητική του, θέλετε η αταλαντοσύνη των παραγωγών του, το κάνουν «ενδιαφέρον από την ανάποδη».
ΔΕΝ είναι αυτή η περίπτωση του «Ζε τ’ εμ». Εδώ μιλάμε για ένα οργανωμένο προϊόν κακογουστιάς και εκμετάλλευσης αφελών – κατά τα άλλα συμπαθέστατων ανθρώπων -, οι οποίοι στρατολογουνται με «ανάποδη οντισιον». Μια παραγωγή που έχει σχεδιαστεί και οργανωθεί επί τούτου σε κάποια γραφεία, από επαγγελματίες με γνώση μάνατζμεντ και μετρήσεων κοινού. Ο στόχος της παραγωγής είναι το προιόν να «καμώνεται το καλτ» ώστε να είναι επικερδές. Αυτό είναι ακριβώς εκείνο που το κάνει επικίνδυνο. Στη ραφή του κοστουμιού του Κατέλη και στην ενορχήστρωση του «Βας Βας» εμφιλοχωρεί πάμφωτη η πρόθεση των δημιουργών του για εκμετάλλευση, κερδοφορία και τηλεθέαση.
Παρατήρηση: Οι μεν παραγωγοί προχωρούν με την χρυσοφόρα ιδέα τους, το κοινό όμως γιατί συμπλέει; Αν ισχύει εκείνο που έλεγαν οι (αυθεντικά καλτ) Sex Pistols “This is want you want, this is what you get”, τότε για εκείνο που πρέπει να αναρωτηθούμε είναι ποιοι είμαστε εμείς που συντονιζόμαστε στη συγκριμένη συχνότητα. Τι είναι αυτό που κάνει τον κόσμο να «ψυχαγωγείται» μπροστά στην καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας; Και μην πείτε πως το βλέπουν μονό ανήλικοι, γιατί δεν είναι αυτή η περίπτωση.

απαντηση σε σχετικό άρθρο του Ελεύθερου Τύπου

Χαίρε, ω χαίρε Ελευθεριά...

Μολις πληροφορήθηκα από το μπλογκ του Νικου Ξυδάκη ότι χτες το απογευμα άνδρες της Αστυνομίας κατέφθασαν στους χώρους της Hellexpo, όπου παρουσιάζεται η γνωστή έκθεση των γκαλερί Art Athina. Oι αστυνομικοί, κατόπιν καταγγελίας πολιτευτή του ΛΑΟΣ, κατέσχεσαν βίντεο έργο της καλλιτέχνιδος Εύης Στεφανή (η οποια καταζητείται!) και συνέλαβαν τον διευθυντή της Art Athina Μιχάλη Αργυρού, κατηγορούμενο για παράβαση του νόμου περί ασέμνων και προσβολή συμβόλων του ελληνικού κράτους. Η επέμβαση της Αστυνομίας έγινε διότι, σύμφωνα με την καταγγελία και σύμφωνα με την αυτοψία και την κρίση των αστυνομικών, στο έργο παρουσιαζόταν πράξη αυνανισμού με φόντο τη γαλανόλευκη. Ηδη μαθαινω πως σε ενδειξη διαμαρτυρίας η art athina μεταφέρεται σε άλλο χωρο και γινεται κινηση να συνυπογραψουν το έργο καλλιτεχνες από όλους τους χωρους. Πιστευω να δεχτουν οσοι περισσότεροι γινεται. Oι υπογραφές ΕΔΩ.

το επίμαχο βιντεο εδώ (www.fantomas.gr)

Η αλλη πλευρα του Ζετεμ που λεγαμε...