Νέο Συμπόσιο στην Πάρο

Aπό Τεταρτη και για μια βδομάδα, το μπλογκ "ταξιδεύει" στην Πάρο για συμμετοχή στο «Νέο Συμπόσιο», μια συνάντηση που διοργανώνει το International Writing Program του Πανεπιστημίου της Iowa, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Fulbright στην Ελλάδα, το ΕΚΕΜΕΛ (Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης Λογοτεχνίας και Επιστημών του Ανθρώπου) και το Δήμο της Πάρου, μεταξύ 17-23 Μαΐου.Το «Νέο Συμπόσιο» θα φέρει σε επαφή συγγραφείς, καλλιτέχνες και πανεπιστημιακούς από την Αμερική, την Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο με θέμα συζήτησης «Τα Κοινά Σημεία», (The Commons), όσα δηλαδή οι άνθρωποι μοιραζόμαστε από κοινού σε αυτό τον πλανήτη, από τον αέρα μέχρι το Ίντερνετ.Οι 16 συμμετέχοντες αυτής της χρονιάς έχουν υποβάλλει εισηγήσεις πάνω στο θέμα «Τα Κοινά Σημεία», οι οποίες θα αποτελέσουν τη κοινή βάση για τις συζητήσεις που θα γίνουν και τα οποία θα εκδοθούν στη συνέχεια σε έναν τόμο.Το «Νέο Συμπόσιο» αντικατοπτρίζει το μοντέλο της προσωπικής και πνευματικής αλληλεπίδρασης που είχε αποτελέσει κύριο χαρακτηριστικό του International Writing Program στις ετήσιες συνεδρίες του στο Πανεπιστήμιο της Iowa. Το μοντέλο έχει ως βάση την δημιουργική αλληλεπίδραση δημιουργών από όλο τον κόσμο. Τα επί μέρους αποτελέσματα δεν είναι ποτέ προβλέψιμα, αλλά έχουν αποδειχθεί κάθε φορά αξιόλογα, είτε πρόκειται για λογοτεχνικές συνεργασίες, μεταφραστικά εγχειρήματα, έμπνευση για καινούρια έργα, όξυνση της διορατικότητας και διεύρυνση της αντίληψης.Μια πρωτη προσεγγιση για το θέμα του Συμποσίου, ένα πργαμτικά καυτό ζήτημα που αφορά όλους μας, είχα επιχειρήσει στα παρακάτω ποστ:http://web.archive.org/web/20060518190745/http://alexistamatis.blogspot.com/2006/02/blog-post_114105005875869866.htmlκαιhttp://web.archive.org/web/20060518190745/http://alexistamatis.blogspot.com/2006/02/2_28.htmlΓια περισσότερες πληροφορίες από το Inetrnation Writing Program (βιβλιογραφια, εισαγωγή):http://web.archive.org/web/20060518190745/http://www.uiowa.edu/~iwp/EVEN/PAROS2.htmlΤα υπολοιπα από, και μετά την Πάρο!

Εκχώρηση στον Άλλον

Στην εμπειρία του έρωτα είμαστε όλοι πρωτόπλαστοι. Η ανθρώπινη φύση μας (το ακαθόριστο αυτό κράμα ψυχής και κορμιού) ξέρει με φοβερή οξυδέρκεια πέρα από τα νοήματα ,πως η πληρότητα της ζωής κερδίζεται μόνο με την αμοιβαιότητα της σχέσης. Στην αμοιβαία αυτοπροσφορά. Διψάμε για ζωή και το ενδεχόμενο της περνάει μόνο μέσα από την σχέση με τον Άλλον. Στο πρόσωπό του αναζητάμε τη δυνατότητα της ζωής.Ο Άλλος έιναι η μόνη δυνατότητα να έχει αμοιβαιότητα η σχέση μας με τον κόσμο. Έκθαμβοι ψηλαφούμε την ένδεια του βίου να μεταμορφώνεται σε απρόσμενο πλούτο ζωής. Καθημερινές στιγμές ρουτίνας μεταλλάζουν σε εμπειρία γιορτής γιατί η καθημερινότητα σαρκώνει τώρα την αμοιβαιότητα της σχέσης.
Ο έρωτας είναι η αμοιβαία θυσιαστικός: ή σπαραγμός και ρήξη - συμβιβασμός δεν υπάρχει.Επιλεκτικά απόσπασμα από το υπέροχο βιβλίο του καθηγητή μου στο σχολείο Χρήστου Γιανναρά "Σχόλιο στο Άσμα Ασμάτων" και ταυτόχρονα σχόλιο σε μια εποχή που τείνει να ξεχάσει το κεντρικό σύνθημα της αγαπης: "Έρωτας σημαίνει εκχώρηση στον Άλλον". Προσωπικά το εισπράττω και ελπίζω πως το ανταποδίδω.Δεν είναι εύκολο πράγμα να κόβεις απο τον εαυτό σου. Πολλές φορές παρασύρεσαι ζητάς ανταλλαγματα, λες "αφου εγω εκανα αυτο, τοτε εσυ γιατι.." μετα ηρεμεις και καταλαβαινεις το λαθος. Δεν ειναι οικονομία η αγάπη. Ειναι νόημα και πρόσφορα. Κραταιά ως θάνατος. H αγαπη ξέρει. Το σώμα ξέρει. Όλα τα άλλα ειναι - ενδιαφερουσα και συναρπαστικη- πλοκή του βίου. Τα βιβλια όμως, όπως και η ζωή, δεν είναι πλοκή. Είναι νόημα, αίσθημα και αλήθεια.Πάμε παρακάτω. Its a beautiful day που ελεγαν και οι Love (καλυτερα από τους U2)

Ολίγα περί συγγραφής

Πριν από καμια δεκαριά χρόνια - πριν ακόμα μπω στην περιπέτεια του πεζου λόγου - πίστευα πως προτού αρχίσεις την πρωτη σελίδα ενός μυθιστορήματος χρειαζόσουν: 1. δεκάδες κούπες καφέ 2. πλοκή 3. χαρακτήρας (ες) 4. σκηνικό. Μετά την περιπετεια έξι μυθιστορηματων, μπορω με την μικρή πείρα μου να πω πως το μόνο που χρειάζεσαι πριν αρχίσεις να γραφεις, είναι ο καφές. Ο συγγραφέας είναι ένας επιμελητής χάους. Βάζει τάξη στο κατακερματισμένο. Εν αρχη ην το χάος λοιπον. Ύστερα ισως μια λέξη, μια εικόνα, ένα αίσθημα.

Παλιά κατεστρωνα αναλυτικά σχέδια για τα μυθιστορήματά μου. Ισως ήταν ένα απότοκο από την θητεία μου στην αρχιτεκονική. Σημερα πιστευω ότι αν καταστρώσεις ενα αναλυτικό σχέδιο γαι το βιβλιο σου, βασισμένο σε ενα θαυμασιο κονσεπτ ας πουμε, είναι ό,τι το χειρότερο. Η υπέροχη ιδεα δεν οδηγεί αναγκαστικά σε ένα υπεροχο βιβλιο. Συνήθως οδηγεί στο τίποτα. Το μυθιστόρημα δεν είναι μεταπτυχιακή εργασία. Ερευνα ναι, αλλά ερευνα που πηδά από το ένα σημειο στο άλλο. Ερευνα hypertext.

H διατήρηση της άγνοιας είναι σπουδαίο εργαλείο. Όταν γνωρίζεις τα πάντα γα το βιβλιο σου η πορεία μπορει και να είναι κατατσροφική. Μου χει τυχει να θέλω από την αρχή ένας χαρακτήρας μου να κάνει κάτι κι αυτός να το αρνείται. τρανή αποδειξη της ρησης του Λένον Life is what happens when you are busy having other plans....

Όσο οι χαρακτήρες μένουν ζωντανοί, τόσο η πλοκή ακολουθεί... Η εικόνα των ηρωων πρέπει να είναι εκεινη που θα σε οδηγησει, σχεδόν βιωματικά, στο βάθος που χρειάζεσαι.

(Κουιζ: Ποια κατα τη γνώμη σας είναι τα δέκα στοιχεία που κανουν ένα μυθσιτόρημα , καλό; και ποια είναι τα δέκα που το κανουν, κακό, βαρετό;

Παραθέτω τη δική μου
+
παραβατική, αυθεντική αφήγηση
ιδιαίτεροι χαρακτηρες
ηρωες που ειναι σε σημειο κλειδί της ζωης τους
αναγνωριση λάθους
αφηγηματικό στιλ, δακτυλικό αποτύπωμα συγγραφέα
διάλογος με παλιότερα έργα (στο υπόστρωμα)
συνέπεια στην πρόθεση
'παραξένισμα'
συγκρουση με το 'νόμιμο'
ελευθερο στην ερμηνεια
-
εμπλεο σκέψεων του ηρωα (ειμαι παθων...)
αναπαρωγικό του στερότυπου κοσμου
βαρυ ηθικό θέμα
ιστορικό υλικό ως σκηνικο
κολαζ με επιρροες
μη 'μεταφορικο'
απλα ανακουφιστικό
εκλαικευμένο
γλυκανάλατα νοσταλγικό
κοκτειλ απο έρευνα ιντερνετ)

Κρυμμένος - το παραξένισμα στο βλέμμα

Κρυμμένος. Φιλμ του σκηνοθέτη Χάνεκε. Κατηγορήθηκε ως μισανθρωπος με βαση τα προηγούμενα έργα του. Ναι ειναι 'κλινικό'. Ναι δεν υπάρχει σαφης "εξήγηση", ναι το τέλος εμπεριέχει διαφορετικές ερμηνείες. Δεν εξασφαλίζει ησυχία. Δυο μέρες το γυροφέρνω στο μυαλό μου. Όταν τέλειωσε ήμουν αμηχανος, το παραδεχομαι. Δεν ταυτιστηκα, με βάση την 'δημοκρατική' αναπαρασταση του κοσμου που προυποθέτει το σημερινό θέαμα. Παραξενέυτηκα. Κι αυτό γιατί όπως όλοι μας είμαι εθισμένος στην συγχρονη αφήγηση. Που προσφέρει ευγενώς τα πάντα. Λύση, εξήγηση, κάθαρση. Όμως εδώ το έργο δεν είναι απογυμνωμένο από το περιεχόμενο, δεν σερβίρει νόημα- το δεξιώνεται. Συγκρούεται με τους κανονες της "πλοκής", ενέχει το μυστηριώδες, το τελετουργικό, το μυητικό. Ενέχει παραξένισμα. Δεν δέχεται τις σχέσεις ως "πραγματοποημένες'. Στα χέρια ενός σκηνοθέτη του Χόλιγουντ, το ίδιο σενάριο θα ήταν ενα θριλεράκι των 1-2 αστέρων. Όλα ειναι στο βλέμμα παιδιά. Στον τρόπο.

πετονιά στο νερό

Αρχισα αναποδα... με εργο και μετά με σκέψεις. Μπλογκ όμως σημαινει αμφίδρομο κι έτσι κι εγώ θα παρατηρω που μπορεί αν βγαλει αυτη η περιπέτεια. Καλη νύχτα και καλή τυχη.