Κρυμμένος - το παραξένισμα στο βλέμμα

Κρυμμένος. Φιλμ του σκηνοθέτη Χάνεκε. Κατηγορήθηκε ως μισανθρωπος με βαση τα προηγούμενα έργα του. Ναι ειναι 'κλινικό'. Ναι δεν υπάρχει σαφης "εξήγηση", ναι το τέλος εμπεριέχει διαφορετικές ερμηνείες. Δεν εξασφαλίζει ησυχία. Δυο μέρες το γυροφέρνω στο μυαλό μου. Όταν τέλειωσε ήμουν αμηχανος, το παραδεχομαι. Δεν ταυτιστηκα, με βάση την 'δημοκρατική' αναπαρασταση του κοσμου που προυποθέτει το σημερινό θέαμα. Παραξενέυτηκα. Κι αυτό γιατί όπως όλοι μας είμαι εθισμένος στην συγχρονη αφήγηση. Που προσφέρει ευγενώς τα πάντα. Λύση, εξήγηση, κάθαρση. Όμως εδώ το έργο δεν είναι απογυμνωμένο από το περιεχόμενο, δεν σερβίρει νόημα- το δεξιώνεται. Συγκρούεται με τους κανονες της "πλοκής", ενέχει το μυστηριώδες, το τελετουργικό, το μυητικό. Ενέχει παραξένισμα. Δεν δέχεται τις σχέσεις ως "πραγματοποημένες'. Στα χέρια ενός σκηνοθέτη του Χόλιγουντ, το ίδιο σενάριο θα ήταν ενα θριλεράκι των 1-2 αστέρων. Όλα ειναι στο βλέμμα παιδιά. Στον τρόπο.