Thursday, September 25, 2008

Yale event


Στην φωτογραφία το κομψό Luce hall στο Υale, όπου έγινε χτες η εκδήλωση για την Αμερικανική Φούγκα.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα εδώ ο κόσμος επιδιώκει να ακούει τον συγγραφεα να διαβάζει. διάβασα 20 λεπτά και είχα την αίσθηση ότι θα ήθελαν άλλο τόσο.

Η συζήτηση πολύ ζωντανή, το ενδιαφέρον για τη νέα ελληνική λογοτεχνία και την κατεύθυνση της μεγάλο. Ειδικά για τη «συνομιλία" των νέων Ελλήνων συγγραφέων και τους ξένους ομοτέχνους τους.

Έχεις την αίσθηση ότι εδώ ενδιαφέρει πολύ το «σε σχέση με». Το ότι δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη δεν είναι φυσικά debatable.

'Όπως ελέχθη και στα πηγαδάκια μετα την εκδήλωση, η Ελλάδα πάντα είχε ένα Αγγλικό, ένα Γαλλικο, κι ενα Ρώσικο κόμμα... κόμα και στην ποιηση.. (Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος)

Στο πολιτικό πεδίο, ο Μακ Κέιν μοιάζει να ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί. 3.10 ανακοίνωσε ότι αφήνει την εκστρατεία για αν ασχοληθεί με το πρόβλημα της οικονομίας. Η απάντηση του Ομπαμα μόλις μια ώρα μετά, άψογη και αξιοπρεπέστατη και μέσα σε 60 λεπτά εκεί που όλοι έλεγαν πως ότι και να απαντήσει είναι χαμένος, γύρισε το τραπέζι υπέρ του. Το χει ο άνθρωπος.


Το εσωτερικό τουBeinecke Rare Books and Manuscripts Library ενα εντυπωσιακό ζεν σκηνικό, ενας ναός για τους απανταχού βιβλιόφιλους....

Μια popular culture παρατηρηση: Στο The Once and Future Spy ο Robert Littell, ο πατερας του συγγραφεα των 'Ευμενίδων" τοποθετεί μια αποπειρα δολοφονίας ενός αναλυτή της Cia εδω ακριβως.

ΥΓ. Στο "Vicky, Christina, Barcelona" ο Γουντι Άλεν κάνει μια χαριτωμένη αναφορά στον Τριφό. Φυσικά η αίθουσα ήταν εντελώς άδεια - δίπλα έπαιζε το Tropical Thunder. Μπαρδεμ, Κρουζ και Γιοχανσεν δεν έφταναν ούτε στο δαχτυλάκι ενος υπεροχου νεαρού πλάσματος που λέγεται Ρεμπεκα Χολ (κόρη του μεγάλου Πίτερ). Εκεινη ηταν που εδινε ολο το βαθος στην ταινια (και δεν υπαρχει ουτε στην αφισα)

2 comments:

Anonymous said...

I envy you. Enjoy! Καμιά δεκαριά φίλοι μου κι εγώ πάντως θα δίναμε πολλά για να σας ακούσουμε να διαβάζετε βιβλία σας.

yb said...

Εδώ συνήθως προσκαλέιτε ηθοποιούς στις παρουσιάσεις, οι οποίοι διαβάζουν πολύ ωραία και αναμφίβολα σωστά βέβαια, ίσως όμως τελικά χωρίς εκείνη την ιδιαίτερη γοητεία που έχει η ανάγνωση απο τον ίδιο τον συγγραφέα του έργου του. Να περιμένουμε την επόμενη φορά;