Θρυλικές Ιστορίες: 24 διηγήματα για τον Ολυμπιακό

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ

Ο Ολυμπιακός για τους οπαδούς του είναι κάτι παραπάνω από ομάδα. Για αυτόν το σύλλογο έχουμε ζητωκραυγάσει, έχουμε πανηγυρίσει, έχουμε ξεδώσει, έχουμε στενοχωρηθεί, έχουμε κλάψει, έχουμε δηλαδή νιώσει όλους τους αναβαθμούς των συναισθημάτων που μπορεί να βιώσει κανείς με κάποιον τόσο κοντινό, όσο ένας σύντροφος ή ένα μέλος της οικογένειάς του. Για ένα συγγραφέα, που είναι και ολυμπιακός, το ποδόσφαιρο είναι ένας αφηγηματικός θησαυρός. Κάθε ματς είναι μια ιστορία με αρχή, μέση, τέλος, χαρακτήρες, συγκρούσεις, ανατροπές. Ταυτόχρονα, η πορεία της ομάδας είναι συνδεδεμένη με τη δική του. Κάθε περίοδός της είναι κι ένα κομμάτι της ιστορίας της ζωής του.

Είκοσι τέσσερις ιστορίες με πρωταγωνιστή το Θρύλο, που ξεκινούν από την Κατοχή για να καταλήξουν στο απώτερο μέλλον, αγγίζοντας τα πάντα: από τον έρωτα και το θάνατο ώς την εξουσία και τη μνήμη...

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Είμαι Ολυμπιακός από τότε που με θυμάμαι. Το πρώτο ματς που είδα στη ζωή μου στο «Καραϊσκάκη» αποτελεί ως τώρα και τη μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας μας (Ολυμπιακός – Φωστήρας 11-0). Από τότε ο Θρύλος είναι η απόλυτη σταθερά της ζωής μου.
Τα διηγήματα αυτά γράφτηκαν κατά τη διάρκεια της συνεργασίας μου με το περιοδικό ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, μεταξύ 2005 και 2007. Για ένα συγγραφέα το να γράφει ιστορίες για την ομάδα του στο οπαδικό μηνιαίο της έντυπο είναι λίγο σαν να του έχουν επιτρέψει να προπονείται μια φόρα το μήνα μαζί της. Ήταν μια πολλή ευχάριστη ανάπαυλα κατά το διάστημα συγγραφής άλλων βιβλίων.
Το γήπεδο για πολλούς λογοτέχνες είναι ένας ιερός χώρος, όπου καθαγιάζεται μια μεταφορική μάχη που διαθέτει ποικίλες προεκτάσεις και εντελώς ξεχωριστή αισθητική. Εκείνο που ενδιαφέρει δεν είναι μόνο η «μυθολογία» ενός ματς, αλλά και ο περί του ποδοσφαίρου κόσμος. Ένα ιδιαίτερο περιβάλλον, μικρογραφία της κοινωνίας, που ζει και κινείται γύρω από ένα παιχνίδι, γύρω από μια «θεσμικά οργανωμένη σύγκρουση». Περιττό ν’ αναφέρω ότι οι συγκρούσεις αποτελούν τις τεκτονικές πλάκες κάθε μυθιστορήματος.
Λογοτεχνία όμως σημαίνει και «ένας άλλος τρόπος να δεις», κι έτσι, μέσα από την οπτική γωνία, την πλοκή και την αφήγηση, προκύπτουν καταστάσεις που κάποιος δε θα φανταζόταν ποτέ ότι θα μπορούσαν ν’ αναδυθούν μέσα από ένα απλό παιχνίδι, όπου δύο ενδεκάδες προσπαθούν να βάλουν μια μπάλα η μια στην εστία της άλλης.

ΑΛΕΞΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ