Monday, January 12, 2009

Βαλς με τον Μπασίρ


Το «Βαλς με τον Μπασίρ» είναι ένα φιλμ κόμικ που πηγαίνει την τέχνη του ανιμέσιον ένα επίπεδο μπροστά. Αποτελεί ίσως την πρώτη αμιγώς πολιτική ταινία κινούμενων σχεδίων και η προβολή της στην Ελλάδα είναι τραγικά επίκαιρη μια και συμπίπτει με τα φρικτά γεγονότα στη Γάζα που έστειλαν το παλαιστινιακό ζήτημα δεκαετίες πίσω. Το συγκεκριμένο φιλμ όμως μιλεί για στις σφαγές στην Σάμπρα και στην Χατίλα κατά τον πόλεμο του Λιβάνου το 1982, όταν οι ισραηλινές δυνάμεις επέτρεψαν σε Χριστιανούς φαλαγγίτες να μπουν σε παλαιστινιακά στρατόπεδα προσφυγών και να σφαγιάσουν γυναικόπαιδα και γέρους.
Αυθεντικό βιντεοσκοπημένο υλικό έχει μεταφερθεί ψηφιακά σε ένα παράξενο ονειρικό χώρο όπου μέσα από τον τεχνοτροπία rotoscope, η πραγματικότητα λειώνει ανάμεσα στις δυο και τις τρεις διαστάσεις. Το φιλμ είναι και ένα είδος docudrama μια και ακλουθεί ημερολογιακή αφήγηση πάνω σε δραματοποιημένο αρχειακό υλικό. Η δραματουργία, η πλανοθεσία, το ονειρικό και το αντεργκράουντ στοιχείο και η εξαιρετική μουσική συνδυάζονται μοναδικά σε μια πρωτότυπη σύνθεση που καταλήγει σε μια συγκλονιστική μείξη της πραγματικότητας (μέσω αληθινών σκηνών) με το ανιμέισον. Την ιστορία διηγείται ο ίδιος ο σκηνοθέτης, ο ισραηλινός Άρι Φόλμαν και αφορά δικές του εμπειρίες. Μια ταινία - μνημονικό τριπ, μια «Αποκάλυψη τώρα» του 21ου αιώνα σε κινούμενα σχέδια. Ένα παράδοξο ποίημα που μιλάει για την άρρωστη κοινωνία και την φρίκη που παράγει.Για να δούμε αν σε κάποια χρόνια θα υπάρξει κάτι αντίστοιχο για την σημερινή σφαγή στη Γάζα…<

2 comments:

Βαγγέλης Μπέκας said...

This is not a love song!

Απροσπέλαστη πόλη said...

Κατ'αρχήν να σας ευχηθώ καλή και δημιουργική χρονιά.
Παρακολουθώ τη γραφή σας,είστε από τους αγαπητούς μου σύχρονους έλληνες λογοτέχνες.Ο λόγος σας έχει το ρεαλισμό και την ευαισθησία,την δύναμη να παρασέρνει τον αναγνώστη στη ροή και στο νόημα του.
Μου άρεσε πολύ όταν γράψατε σαν ημερολόγιο εδώ στο μπλογκ σας,το ταξίδι σας στην Αμερική,μου θύμησε έντονα το ύφος ταινίες road movies,(tiς οποίες και αγαπώ πολύ).Επίσης στο κείμενο σας ''Δεκέμβριος 2008''έμοιαζε η πένα σας νάχε την ακρίβεια ενός χειρουργικού νυστεριού,όπως γράψατε για τα γεγονότα.
Και τώρα η ενημερωτική σας περιγραφή για το δυνατο και σκληρό σαν τη ζωή''Βαλς με τον Μπασίρ.
Γράφω ποίηση,την οποία και λατρεύω,όμως προς το παρόν στο μπλογκ μου''Απροσπέλαστη πόλη'',γράφω για τα κακώς κείμενα της ελληνικής πόλης και την ελλιπή προσπελασιμότητα για τους πολίτες με αναπηρία.
Χαιρομαι που επικοινώνησα μαζίσας.