Posts
| Photo: credit visualphotos.com |
My American trip (κεφ. 31)
 | Mε αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του «Αμερικάνικη Φούγκα», το οποίο απέσπασε το Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας του Αμερικανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών, ο συγγραφέας Αλέξης Σταμάτης διέσχισε την Αμερική απ’ άκρη σε άκρη το 2008. Φανατικός ταξιδιώτης και όχι τουρίστας, κάθε εβδομάδα καταγράφει στο thea τις εμπειρίες του από εκείνο το ταξίδι ζωής- και παίρνει και εμάς μαζί του. |
10.10. 2008
Κι ενώ η οικονομία καταρρέει, το δίδυμο Τζον Μακ Κέιν – Σάρα Πέιλιν κινδυνολογεί και το bailout plan μοιάζει σαν η μόνη διέξοδος στο χάος της Γουόλ Στριτ, φτάνω στην πιο ευρωπαϊκή ίσως πόλη της Αμερικής, στη Βοστόνη.
Από το σταθμό του τρένου παίρνω ταξί για το ξενοδοχείο. Πρώτη έκπληξη: ο μαύρος ταξιτζής με τα tattoo που μοιάζει σαν να βγήκε από μια σειρά τύπου Wire, (ήταν ίδιος ο Όμαρ, χωρίς την καραμπίνα), αντί να ακούει Run DMC, απολαμβάνει Αλμπινόνι.
Το βράδυ είχα μια εκδήλωση σε ένα από τα πιο φετίχ- εκπαιδευτικά ιδρύματα στον κόσμο. Τι φοράνε για να πάνε στο Χάρβαρντ; Μια αυτοσαρκαστική, παράξενο ερώτηση για κάποιον σαν κι εμένα, μια και το θέμα ντύσιμο είναι σαν το θέμα αυτοκίνητο - απλά δεν έχω καμία σχέση (ντεν οντιγκό καρντιά μου). Εντέλει, διάλεξα ένα απλό άσπρο πουκάμισο, το πιο «επίσημο» ρούχο που είχα μαζί μου. «Να ‘σαι ο εαυτός σου», η φθαρμένη από την πολυχρησία κοινοτοπία, η οποία, ωστόσο, δώδεκα χρόνια πριν, μου έσωσε τη ζωή.
Η Βοστόνη είναι μια από πιο παλιές πόλεις των ΗΠΑ. Θεωρείται η άτυπη πρωτεύουσα της «Νέας Αγγλίας» με βάση την οικονομική και πολιτιστική της θέση στην περιοχή. Ιδρύθηκε το 1630, από Πουριτανούς αποικιοκράτες και υπήρξε θέρετρο αρκετών γεγονότων της Αμερικανικής Επανάστασης, όπως της «Σφαγής της Βοστόνης». Λόγω του σημαντικού ρόλου που έχει παίξει στην Αμερικανική Επανάσταση, διάφορες ιστορικές τοποθεσίες έχουν διατηρηθεί ως μέρη του Boston National Historical Park. Πολλά βρίσκονται κατά μήκος του Freedom Trail, το όποιο σηματοδοτείται από κόκκινα τούβλα ενσωματωμένα στο πλακόστρωτο. Εδώ λειτούργησε και το πρώτο σύστημα υπόγειας κυκλοφορίας στη χώρα το 1897.
|
|
|
|
|
|
Με πάμπολλα κολλέγια και πανεπιστήμια στην ευρύτερη περιοχή, η Βοστώνη είναι σήμερα ένα διεθνές κέντρο υψηλού επίπεδο εκπαίδευσης. Η δε οικονομία της πόλης είναι βασισμένη στην έρευνα, στα ηλεκτρονικά, στο engineering και στην υψηλή τεχνολογία - βασικά βιοτεχνολογία. Θεωρείται μάλιστα και το πρώτο κέντρο καινοτομίας στον κόσμο. Από την άλλη, το κόστος διαβίωσης είναι από τα μεγαλύτερα στις ΗΠΑ. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα…
Αλλά και από τέχνη η πόλη δεν πάει πίσω… Εδώ υπάρχουν υπέροχα θέατρα και χώροι συναυλιών: Cutler Majestic Theatre, Boston Opera House, Citi Performing Arts Center, the Colonial Theater, Orpheum Theatre, όπου εμφανίζονται σημαντικές θεατρικές ομάδες αλλά και οι παγκοσμίου φήμης καλλιτεχνικοί οργανισμοί Boston Symphony Orchestra, Boston Ballet, Handel and Haydn Society. Για να μιλήσουμε για τη σύγχρονη εποχή, δεν ξεχνάμε ότι η Βοστόνη υπήρξε μια από τις γενέτειρες του hardcore punk αλλά και του ska punk των 90s, με μπάντες όπως The Mighty Mighty Bosstones και The Allstonians.
Είχα κάποιες ώρες μπροστά μου μέχρι να πάω στην εκδήλωση. Αποφάσισα να ρίξω μια πρώτη ματιά στο Boston Public Garden. Τον πιο παλιό βοτανικό κήπο της Αμερικής και, όπως ένιωσα αποχωρώντας, ένα από τα ωραιότερα μέρη που έχω πάει στη ζωή μου. Η πρώτη αίσθηση ήταν σαν ξαφνικά να βρίσκεσαι στον πίνακα του Σερά: A Sunday Afternoon on the Island of La Grande Jatte. Για λίγο η όραση μου έγινε πουαντιγιστική.
| | |
Μπήκα στον Κήπο από τη δυτική πύλη, στη γωνία Arlington Street και Commonwealth Avenue. Η πρώτη εικόνα ήταν ο ορίζοντας της πόλης καδραρισμένος πίσω από το άγαλμα του George Washington και τα δέντρα. Υπέροχο. Από έναν πλανόδιο αγόρασα μια κόκα κόλα κι ένα πρέτζελ, τα διάσημα κουλούρια των ΗΠΑ (για όσους ενδιαφέρονται, τα υλικά: λίγη ξηρή μαγιά/ ένα λίτρο ζεστό νερό, όχι καυτό/ ένας κρόκος αυγού/ μια κουταλιά της σούπας μέλι/ τρεις κουταλιές της σούπας γάλα/ μισή κουταλιά βούτυρο/ μία κοφτή κουταλιά αλάτι/ τρεις κουταλιές αλεύρι/ τρεις κουταλιές ζάχαρη/ δύο κουταλιές χοντρό θαλασσινό αλάτι).
Κατευθύνθηκα προς τη λιμνούλα. Εδώ είναι το «σπίτι» δυο κύκνων. Ονομάζονται Ρωμαίος και Ιουλιέτα και είναι κωφάλαλοι. Μπήκα σ’ ένα Swan Boat που είναι διακοσμημένο στο πίσω μέρος μ’ έναν λευκό κύκνο που είναι και κάθισμα. Ένας ξεναγός που καθόταν μέσα στον «κύκνο» μας ξενάγησε στη λίμνη. Δεν τον άκουγα, είχα χαθεί στη μαγεία. Το μόνο που θυμάμαι είναι πως μας είπε ότι, παρά τα ονόματα τους, και οι δυο κύκνοι είναι θηλυκοί.
Μια μαγεία, πραγματικά. Τα φυτά εδώ καλλιεργούνται στα θερμοκήπια του κήπου. Υπάρχουν περίπου 80 είδη. Το σκηνικό φυσικά είναι εξόχως ρομαντικό με αποτέλεσμα να διεξάγονται πολλοί γάμοι στο χώρο. Δεν ήταν τυχαίο λοιπόν που μέσα σε λίγη ώρα έπεσα πάνω σε δύο. Πέρασα αρκετή ώρα στον όμορφο αυτό κήπο. Για άλλη μια φορά σκέφτηκα πόσο ευεργετικό και ψυχωφελές είναι να υπάρχουν τέτοιοι ζωντανοί θύλακες πράσινου σε μια πόλη και για άλλη μια φόρα μελαγχόλησα σκεφτόμενος ότι ο Εθνικός μας κήπος μπροστά σ’ αυτή την πανδαισία είναι τόσο φτωχός.
Αλλά πάντα υπάρχει και το Ελληνικό. Ένας χώρος δυο φορές σαν το Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης. Ονειρεύτηκα λιμνούλες και πουαντιγιστικές εικόνες, με ορίζοντα τη θάλασσα. Είθε.
No comments:
Post a Comment