Πολιτικοι και Facebook Marketing Week (T. 1309)

Το προφίλ ενός χρήστη του Facebook είναι ένας θραυσματικός άυλος πινάκας, ένα δάσος συμβόλων, μια παράσταση in progress, μια «ψηφιακή περφόρμανς» την οποία δημιουργεί ο ίδιος.

Τι συμβαίνει λοιπόν όταν μιλάμε για προφίλ επωνύμων και δη πολιτικών; Οι πολιτικοί από τη στιγμή που κατανόησαν την τεράστια δύναμη των Social Media, έχουν λίγο πολύ όλοι, φτιάξει και το δικό τους προφίλ ώστε να πλησιάσουν και τη νέα γενιά. Στη συντριπτική τους πλειονότητα όμως, οι σελίδες τους είναι έμπλεες από υλικό προβολής των δράσεών τους. Κάποια ομιλία, μια εμφάνιση στην τηλεόραση, ένα άρθρο. Σπανίως απαντούν σε σχόλια, δεν γράφουν σε άλλους τοίχους, δεν μπαίνουν σε συζητήσεις, δεν «ποστάρουν» μη πολιτικό υλικό. Ουσιαστικά τι κάνουν; Χρησιμοποιούν το Facebook ως site και η σελίδα τους καταλήγει να μοιάζει μ’ έναν τοίχο ανακοινώσεων. Όμως το εν λόγω Μέσο δίνει και άλλες δυνατότητες, οι όποιες μένουν αδρανείς.

Όταν ο δημόσιος λειτουργός επιλέγει να μπει στο Facebook, πρέπει να έχει υπόψη του ότι εισέρχεται σε ένα από τα πιο δημοκρατικά και ελεύθερα εργαλεία επικοινωνίας που υπάρχουν. Πρέπει να κατανοήσει πως εδώ είναι η χρυσή του ευκαιρία να δείξει αυτό που δεν δείχνει στην κάμερα, στη βουλή, στη συνέντευξη: τον πραγματικό του εαυτό. Πως έχει την ευκαιρία, έκτος από τις δραστηριότητές του, να επικοινωνήσει και τις μουσικές του επιλογές, τα χόμπι του, τις φωτογραφίες από τις διακοπές του, το ανθρώπινό του πρόσωπο.

Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι σπάνια οι πολιτικοί είναι οι ίδιοι οι διαχειριστές των σελίδων τους. Προφανώς υπάρχουν άνθρωποι του πολιτικού τους γραφείου επιφορτισμένοι με αυτήν την εργασία. Φυσικά δεν μπορούμε να περιμένουμε από έναν βουλευτή ή έναν υπουργό να ξημεροβραδιάζεται στο δίκτυο.

Ας φροντίσουν όμως οι ίδιοι ή οι διαχειριστές των προφίλ τους για τον «εξανθρωπισμό» της σελίδας τους, για περισσότερη αμεσότητα, περισσότερη αλήθεια, ώστε η «photoshop» εικόνα να γίνει όσο το δυνατόν πιο αληθινή. Μόνο να κερδίσουν θα έχουν από κάτι τέτοιο. Εξάλλου όταν κάνεις κλικ σ’ έναν πολιτικό δεν υποτίθεται ότι γίνεσαι οπαδός του, υποτίθεται πως γίνεσαι -έστω και εικονικός- «φίλος» του.