I m not there

Πολύ καιρό είχα να βγω από το σινεμά με την αίσθηση που είχα πριν από είκοσι χρόνια ύστερα από μια ταινία του Γκονταρ, του Aντονιόνι ή του Φελίνι. Μου συνέβη στην αβαν πρεμιέρ του I am not there, της ταινίας του Todd Haynes για τον Μπομπ Ντίλαν.

Πρόκειται για ένα έργο που θα διχάσει ακόμα και τους φαν του μεγάλου τραγουδιστή. Ένα φιλμ το οποίο δεν απευθύνεται στο ευρύ κοινό και το οποίο ισως δημιουργήσει προβλήματα κατανόησης σε κάποιον που δεν γνωρίζει εν λεπτομέρεια τη ζωή και το έργο του Ντίλαν. Για κάποιον όμως που εχει μεγαλώσει ΜΕ τον Ντίλαν, με την γαλλική νουβελ βαγκ και με τους μεγάλους Ιταλούς σκηνοθέτες, το φιλμ είναι ένα ακατέργαστο διαμάντι, η με διαφορά καλύτερη ταινία της χρονιάς μαζί με εκείνη των αδελφών Κοεν που επίσης έχω δει και θαυμάσει.

Ο υπότιτλος θα έπρεπε να έχει είναι Bringing it all back home μια και το έργο τελειώνει με τον «Ντίλαν» και τις έξι περσόνες του συμπυκνωμενες να αντιμετωπίζουν τους δαίμονες τους (του).

Δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος ο μουσικός ενέκρινε το σενάριο. Φυσικά δεν εχει καμιά σχέση με τις κινηματογραφικές βιογραφίες γνωστών θρύλων όπως του Τζονι Κας η του Τσαρλι Παρκερ.

Ο λάτρης του Ντιλαν αλλα και του σινεμα θα βρει σε κάθε καρέ δεκάδες αναφορές στη ζωή του μουσικού συνυφασμένες μ ένα μοναδικό τρόπο. Το φιλμ εχει πολλά σουρεαλιστικά στοιχειά αλλα και μία εσωτερική λογική που σπάει κοκάλα. Η αγαπημένη φράση «ΚΑΙ Άλγεβρα ΚΑΙ Φωτιά» βρίσκει εδώ το κινηματογραφικό της αντίστοιχο. Μια ταινία ωστόσο που προϋποθέτει συμμετοχή και προσοχή, ο θεατής, για να απολαύσει πρέπει να αποποηθεί τον τιτλο he has to be constantly there, να είναι διαρκώς ΕΚΕΙ.

Όσο για τις έξι περσόνες που ζητούν κινηματογραφιστή, εδώ βρίσκεται όλη η μαγεία του Haynes. Πήρε ένα τεράστιο ρίσκο και βρήκε νικητής και τροπαιούχος. Το ένα πρόσωπο χωνεύεται αριστουργηματικά στο άλλο, με την μικρή ισως εξαιρεση του Αρθουρ.

Μια ταινία που μοιάζει με το καλύτερο τραγούδι του Ντιλαν. Ποιο είναι; Διαλέγετε και παίρνετε.

ΥΓ Η «αλα 8 ½» σκηνή με την Κειτ Μπλανσετ στον κήπο είναι ένα από τα ομορφότερα πραγματα πού έχω δει τα τελευταία χρόνια στο σινεμά.