Κρυφακούω στον εαυτό μου
όλους τους ήχους· μικρούς και μεγάλους
και νιώθω κάτι να πνέει από τις παγωμένες γειτονιές του θανάτου
Είναι ένας αέρας που όταν φυσά με επισκέπτεται
ο πρίγκιπας των σκιών και των φαντασμάτων
ο ομορφότερος των αγγέλων διάβολος
μίλια μετά το τέλος του κόσμου
τόσο μακριά που χάνεται στο κοφτερό γρασίδι των τάφων
πιο μακριά κι από τις μνήμες ενός φονιά
πιο μακριά κι από την πιο φριχτή, την πιο αρχαία απελπισία
πιο μακριά κι απ’ το λευκό, το πάλλευκο χιόνι της αυγής
Σκύβει χορευτικά και με γλυκό χαμόγελο
με παίρνει απο το χέρι και μου λέει
Ιδού, εσύ, σημαδεμένος
Subscribe To
Posts
Comments
18 comments:
το σημάδι...ανεξίτηλο...
The lunatic is on the grass...Μόλις το διάβασα (παρόλο που είναι αυθεντικό) με παρέπεμψε σε παλιές μουσικές κι αγαπημένες. Εξαίρετο
ΕΠΙΠΕΔΟ Β'(ΠΑΡΑΝΟΙΚΟΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ)
Η αποστολή
μοχθηρότατο τέλμα
Βυθίζομαι
Κοιτώ
με ανέλπιστο βλέμμα
γιατί
να μετριούνται αλλιώς οι πολλοί
φοβάμαι
κοιμάμαι καθώς-
σε νύχτα γεμάτη γυαλί
δεν είναι,
δεν ήρθε
Η τέλεια ώρα
στιγμή να μη μένει εκτός
(Εμφανώς σιωπηλή
η βροχή πριν τη μπόρα)
Κι είναι λόγος αυτός
ν'απορρίψω
τα φώτα
Το δείλι
κι εγώ, με τα έρημα χείλη μου.
κι εγώ
Και τί είμαι εγώ?
μια γεμάτη αρμαθιά από 'εμένα.
Ελένη Τζ.
Ο Ποιητής; Αυτός ο αποσυνάγωγος;
Σκοτεινό....αλλά στο τέλος ελπιδοφόρο.
Νοιώθεις ο σημαδεμένος ( όχι με το Robert De Niro ) αλλά as the chosen one?
Πολύ καλημέρα σας
Και γράμματα γνωρίζω
φληναφε σ ευχαριστω... Πινκ Φλοιντ, αγαπημενοι...
Γιαννη καλως σε βρηκα.
unju ωραιο το ποιημα,
doratsirka, ναι, δυστυχως πλεον...
galore, δεν παει ετσι με την ποιηση. το ειναι δεν ειναι το φαινεσθαι. (η ειναι απολυτα)
Ολγα ειναι τιμη μου που το διαλεγεις για τον φιλο Δημητρη. Ας τον σκεφτουμε ολοι μας. Και μαζι τι σημαινει η μια στιγμη.
Ευτυχώς που βρήκα το θάρρος στον Βλυχό και ρώτησα και σας ...ξαναβρήκα! το έχω καταευχαριστηθεί! να'στε καλά!
"...άγριος ο άνεμος θρηνεί
κι η νύχτα πάγος
σίμωσε, ύπνε, χορευτή
σε μιά στροφή σου τύλιξε
της θλίψης μου το άλγος.."
αλλά ακόμα πιό όμορφο :
"After night I do crowd,
And with night will go"
όμορφο το 2
Γεια σου Αλέξη...
Έπρεπε να καβαλήσω τα τριάντα για να αγαπήσω την ποίηση...
Αισθάνομαι ανάπηρος γι αυτό μα θα γιάνω!
Κατά βάσην είσαι ποιητής αγαπητέ Αλέξη. Το γνωρίζεις αυτό φαντάζομαι...
"κοφτερό γρασίδι": τι ταιριαστή φράση
"lunatic": πάντα μου άρεσε αυτή η λέξη
Εξαιρετικό!
file vita, παντα υπαρχει χρονος! καλα εισαι?
georgia, μπορει καποιος να μην ειναι μονο ενα πραγμα...
virginia σ ευχαριστω.
lunatic: εξαίσια λέξη , φεγγαρισια.
Δήμητρα, σ ευχαριστω.
''πιο μακριά κι από τις μνήμες ενός φονιά
πιο μακριά κι από την πιο φριχτή, την πιο αρχαία απελπισία
ανατριχιαστικο.....
πανεμορφο..
Post a Comment