Το τελευταίο βιβλιο του Δημητρη Σωτάκη «Το θαύμα της αναπνοής» (εκδ. Κέδρος) το διάβασα απνευστί. Στην περίπτωση αυτή η κοινότοπη αυτή έκφραση βρίσκει την κυριολεξία της, μια και είναι πραγματικά ένα συγκλονιστικό κείμενο για την άξια της αναπνοής – δηλαδή της ζωης.
Μια εξαιρετική αλληγορία, ένα μυθιστόρημα που πατώντας στο παράλογο και το υπερφυσικό μιλαει για την πραγματικότητα πιο ρεαλιστικά και από ένα ντοκιμαντέρ. Πατάει πανω σε μια "εξαιρετική", ανυψωμένη από το έδαφος συνθήκη, και, χωρις να την εγκαταλειψει ποτε μας κανει κοινωνους, συνενόχους και συμπασχοντες.
Ένα βιβλιο που δείχνει πως η σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία και στόχευση έχει και μέλλον λαμπρό.
Μια εξαιρετική αλληγορία, ένα μυθιστόρημα που πατώντας στο παράλογο και το υπερφυσικό μιλαει για την πραγματικότητα πιο ρεαλιστικά και από ένα ντοκιμαντέρ. Πατάει πανω σε μια "εξαιρετική", ανυψωμένη από το έδαφος συνθήκη, και, χωρις να την εγκαταλειψει ποτε μας κανει κοινωνους, συνενόχους και συμπασχοντες.
Ένα βιβλιο που δείχνει πως η σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία και στόχευση έχει και μέλλον λαμπρό.
1 comment:
Έχω φτάσει στη μέση και για την ώρα είμαι ενθουσιασμένη! Νoμίζω πως είναι by far το καλύτερο του Δημήτρη!
Post a Comment