Posts
+153.JPG)
Έτσι, ξένος σε μια μεσαιωνική γέφυρα γεμάτη ξένους. Ένας εσμός Γιαπωνέζων πλησιάζει. Οι γυναίκες με αρχαίο φως στο βλέμμα απλώνουν τις παλάμες στο άγαλμα του Αγίου Ιωάννη του Νέπομουκ. Το έχουν πλέον στιλβώσει μια κι αυτό το ευγενές σπορ γίνεται επί αιώνες - οι άνθρωποι τον αγγίζουν για να τους φέρει τύχη. Πίσω στο Τόκιο θα την χρειαστούν. Εδώ, μουσικοι τζαζ στη γεφυρα του Καρολου
Μη δείτε την Πράγα ρεαλιστικά. θα χάσετε τη μισή μαγεία. Όλο το παιχνίδι εδώ πέρα παίζεται στο βλέμμα, στο «πως» της ματιάς.Κοιτάζω ψηλά, ο ουρανός συννεφιασμένος. Λέει κάπου ο Κάφκα «Κι όσο για σένα Πλατεία της Παλιάς Πόλης ποτέ δεν υπήρξες αληθινή».
Η Πλατεία της Παλις Πόλης απο το Αστρονομικό ρολόι
Μουσειο του Κομμουνισμού (Δίπλα στο Καζίνο) Τίτλος έκθεσης: ‘Κομμουνισμός: Το Όνειρο, η Πραγματικότητα και ο Εφιάλτης»...
Υγ. ευχαριστω τη citronella που μου ποδειξε να σνυσω τα temp.files
12 comments:
Ημουν στην Πραγα,για καποιους μηνες...
Αδιαμφησβητητη η ομορφια , η μαγεια και η πολυπολιτισμικοτητα της αλλα δεν ξερω γιατι μου εβγαζε μια θλιψη και μια παρακμη..
Ισως ο καιρος που την επισκεφθηκα ( κρυο που πονουσε τα χερια ) ,ισως οι πολλοι ζητιανοι στους δρομους....δεν ξερω.
Αααααχ σε ζηλευωωωω!!!:))
Καλώς ήρθες. Πράγα, χειμώνας του ’94, από τις πόλεις του βορρά μου φαίνεται η πιο παραμυθένια. Οι φωτογραφίες καταπληκτικές. Η δεύτερη ανασύρει μνήμες. Άντε και σε άλλα με υγεία…
Η Πραγα της γεφυρας του Καρολου των κτιριων που χορευουν και της ανυποκριτης χωρις χαμογελο ευγενειας...
Πηγα πηγαινω και θα ξαναπηγαινω...
Την τελευταια φορα ηταν περσι το χειμωνα με βαρυ κρυο, περπατουσαμε τριγυρω αργα τη νυχτα, καποιος αστεγος μισογυμνος ξαπλωμενος μας τραβηξε την προσοχη...πλησιασαμε, αντιληφθηκαμε μετα απο λιγο οτι ηταν νεκρος..ζητησαμε βοηθεια απο καποιον που καθαριζε τους δρομους, πλησιασε τον αφουγκραστηκε ειπε κατι εντονο, του εριξε το σακακι του και απο το κινητο μας καλεσε αστυνομια...ηρθε πρωτο το νοσοκομειακο...
http://www.bbc.co.uk/radio4/religion/somethingunderstood.shtml
Όταν έχετε λίγο χρόνο ακούστε την εκπομπή του BBC 3 με τίτλο The Dance of Life. Τα κείμενα σας πολλές φορές διαβάζονται σαν χορογραφίες, θέλω να πω, έχουν έναν ρυθμό ... οι γυναίκες με τα αρχαία βλέμματα που αγγίζουν το άγαλμα στο δικό μου μυαλό χορεύουν.
Η εκπομπή λέγεται Something Understood και θα την βρείτε στο BBC Radio 4 ... για κάποιο λόγο δεν βγήκε όλο το link στο προηγούμενο μύνημα ... το ξαναγράφω:
http://www.bbc.co.uk/radio4/
religion/somethingunderstood.shtml
Α πολύ καλό. Τον εφιάλτη τον έζησα από πρώτο χέρι. Αλλά δε νομίζω ότι φταίει ο "κομμουνισμός" για τον εφιάλτη...
τακη ναι το χει αυτο η πολη. αρκει να μη βλεπεις την επιφανεια.
καντι ασε γιατι γυρισα σουπερ κρυωμενος
αγγελα, ευχαριστω
σεριφακι τρομερη ιστορια...
ευα, με υποχρεωνετε...
γιωργο εχεις φαινεται ιδιαιτερο παρελθον με πραγα...
Κι εμείς ευχαριστούμε για τις φωτογραφίες:)
Την δεύτερη όπως την είδα στην αρχή μου θύμισε Marienplatz, Μόναχο..
Εικόνες κάρτ ποστάλ απο την τελευταία περιδιάβαση στην Πραγα τον περασμένο Απρίλη.Μου τις θύμισε το κείμενο σου και οι φωτογραφίες.
Η Πράγα την άνοιξη με τήν πανσέληνο να φωτίζει το περίγραμμα των σκοτεινών αγαλμάτων στη γέφυρα του Καρόλου και τη μαγεία της νύχτας να περιπλανάται ανάμεσα στους πλανώδιους πραματευτές, τους θαυματοποιούς,τους μουσικούς και τους ερωτευμένους η ακομα και εκείνους που νομίζουν οτι είναι ερωτευμένοι γιατι βρίσκονται στην Πράγα... Αυτό το απροσδιόριστο που νοιώθεις στην ατμόσφαιρα ,θλίψη, μελαγχολία,έρωτας ή νοσταλγία παρωχημένων εποχών?
Τυχεράκια...
Στην Πράγα βρέθηκα καλοκαίρι,διχως
τη μαγεία μιας χειμωνιάτικης
ομίχλης, με τους πολύγχρωμους τουρίστες να ποζάρουν μπροστά στ'αξιοθέατα σ'ένα θορυβώδικο πανηγύρι. Παρ όλα αυτά η Πράγα μπορούσε και εξέπεμπε τη δική της αρχοντική σιωπή.
Post a Comment