Posts
Υπογράφηκε πρόσφατα (με μια πολύ χάι τηλεδιάσκεψη) το Μνημόνιο Συνεργασίας του Ελληνικού Δημοσίου και του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Σταύρος Σ. Νιάρχος» για την υλοποίηση των έργων μεταστέγασης της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας, της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, καθώς και της δημιουργίας Πολιτιστικού και Εκπαιδευτικού Πάρκου.
Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος είναι ίσως η πιο αχρησιμοποίητη εθνική βιβλιοθήκη της Ευρώπης. Πόσοι από μας αποφασίζουμε να περάσουμε ένα πρωινό στην Πανεπιστημίου ψάχνοντας, διαβάζοντας, μελετώντας, αλλά και σερφαροντας ηλεκτρονικά στα αρχεία της; Οι περισσότεροι ασκούνται να διασχίζουν τον μικρό κήπο στο πίσω της μέρος, με τις νεραντζιές, τις φοινικιές, και το μεγάλο πεύκο, ενώ κατευθύνονται στη στάση των λεωφορείων της Ακαδημίας….
Επιτέλους λοιπόν βρέθηκε ένας νέος χώρος, (και ένα νέο λειτουργικό κτήριο), που αφ ενός θα ανακουφίσει το φορτωμένο κέντρο και αφ ετέρου ευελπιστούμε πως θα γίνει πόλος έλξης. Μια κυψέλη γνώσης, μια ανάσα πολιτισμού, μια όαση πρασίνου συνολικής αξίας… 300 εκ. δολαρίων.
Κάθε αναπτυγμένη χώρα έχει ως σημείο κατατεθέν την Εθνική της Βιβλιοθήκη. Η National Library στο κέντρο του Λονδίνου, είναι πλέον η πολιτιστική πυξίδα μιας χώρας με παράδοση στη λογοτεχνία και τις επιστήμες. Είναι δε διαρκώς γεμάτη με νέους ανθρώπους – ένα μελίσσι πολιτισμού και γνώσης.
Παρόλο που τα στατιστικά μας κατατάσσουν ως ένα λαό που μάλλον αδιαφορεί για το βιβλίο, κι οι υπεύθυνοι έχουν αφήσει στη μοίρα του τον Οργανισμό Παιδικών και Εφηβικών Βιβλιοθηκών, ίσως σε κάποια χρόνια η βόλτα στο Φαληρικό Δέλτα να συνδυάζει μελέτη και θάλασσα… Ισως λέμε, γιατι ο έλληνες δυσκολα κλεινεται σε 4 τοιχους, ειδικα αν εξω ειναι χαρα θεου...
Δημοσιευτηκε στο "Εθνος" 17.6.07
7 comments:
Η νονά μου εργαζόταν στην Εθνική Βιβλιοθήκη.
Δεν πήγα ποτέ. Ούτε για να δω τη νονά μου.
Στην Εθνική Βιβλιοθήκη δεν έχω πάει ποτέ. Έχω ξημεροβραδιαστεί σε άλλες άλλων χωρών και άλλων πρωτευουσών. Αλλά εδώ ποτέ.
Ο Μισέλ Φάις είχε γράψει κάπου κάποτε (δεν θυμάμαι ούτε το που ούτε το πότε) ότι "ο συγγραφέας είναι οι βιβλιοθήκες που κουβαλά στους ώμους του".
Άρα εγώ έχω πρόβλημα. Τουλάχιστον όσον αφορά στην Ελλάδα.
Κι όμως, μακάρι να το έλεγα ειρωνικά.
Η εμπειρία μου από την Εθνική Βιβλιοθήκη είναι τραυματική, όπως και από τη Δημόσια Βιβλιοθήκη του Ναυπλίου.
Αν και με γοητεύει πολύ η ιδέα του να βρίσκομαι κλεισμένη μέσα σε ένα τέτοιο χώρο και να "ανακαλύπτω" θησαυρούς, η πραγματικότητα απέχει μακράν...
Αλέξη, εσύ που είσαι καλός σ' αυτά, για σκέψου - κι αν θέλεις μετάφερέ μας νοερά εδώ - κινηματογραφικά έργα όπου κάποια Βιβλιοθήκη "πρωταγωνιστεί" ή έστω έχει ένα "δεύτερο" αλλά ενδιαφέροντα ρόλο...
... Όλο μου έρχονται στο νου εικόνες και η ατμόσφαιρα από τέτοια έργα - ξέρεις, βιβλιοθήκες με ξύλινες σκάλες, σκοτεινά μέρη, ησυχία γεμάτη ένταση -, αλλά λόγω ... προϊούσας άνοιας δεν μπορώ να εντοπίσω τίποτα παραπέρα.
Η Εθνική βιβλιοθήκη, όπως και άλλες μεγάλες βιβλιοθήκες στην Ελλάδα (Ακαδημίας, Κοραή (Χίος), Δημοτική Αθήνας...) πονάνε πολύ.
Πονάνε και πολλούς από εμάς τους βιβλιοθηκονόμους που ξέρουμε από πιο μέσα τις αδυναμίες τους και τα αίτια αυτής της κατάστασης.
Σε συνέντευξή της στο ηλεκτρονικό βιβλιοθηκονομικό περιοδικό "Συνεργασία" που συντηρεί το Goethe, η γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας για της βιβλιοθήκες, κα Κεφαληνναίου με αφορμή την ιστορία Νιάρχου είπε ότι θα έπρεπε να έχει στελεχωθεί με 300 άτομα ειδικευμένα. Αυτή τη στιγμή απασχολεί περίπου 90, στη συντριπτική τους πλειοψηφία διοικητικούς....
Το θέμα δεν είναι συνδικαλιστικό. Δεκαετίες τώρα το κτιριακό είναι εξαιρετικά σοβαρό θέμα και όπως και με τα Γενικά Αρχεία του Κράτους (όπου η δωρεά του Μποδοσάκη από το 70 μεταμορφώθηκε σε σύγχρονο κτίριο πριν από περίπου 5 χρόνια)η θέση ενός καινούριου κτιρίου αλλάζει διαρκώς.
Μέχρι το 2004 και μόλις για 3 χρόνια η Εθνική Βιβλιοθήκη ευτήχησε να έχει έναν άξιο βιβλιοθηκονόμο και τεχνοκράτη ως διευθυντή της: τον κο Γιώργο Ζάχο, ο οποίος έθεσε ως στόχο της θητείας του το κτιριακό, τη στελέχωση και τη μηχανοργάνωση. Μέχρι τότε η βιβλιοθήκη δεν είχε καν ηλεκτρονικό κατάλογο του υλικού της, όπως οι περισσότερες μικρές και μεγάλες βιβλιοθήκες στην Ελλάδα. Η θητεία του έληξε, η κυβέρνηση άλλαξε, οι... διοικητικοί της ΕΒ ενοχλήθηκαν από την προσπάθεια αλλαγών, η θητεία του Ζάχου δεν ανανεώθηκε και κανείς από τότε δεν έχει αναλάβει τη θέση του.
Για να μην μακρηγορούμε σε πιο "βιβλιοθηκονομικά θέματα" και για να σταθούμε μόνο σε αυτό που ως χρήστες εντοπίζετε, ακόμη και στο καινούριο κτίριο το 2015 η Εθνική Βιβλιοθήκη θα είναι η ίδια ξερακιανή και δύστροπη γκόμενα με ένα καινούριο φόρεμα που δεν θα την κάνει θελκτική και θα μοιάζει ακόμη πιο παράταιρό.
Λογοκρίνομαι για να μην πω περισσότερα για την ΕΒ, αλλά και για τις υπόλοιπες βιβλιοθήκες που προανέφερα.
Για ένα να είστε σίγουροι: έχουν θησαυρούς και θα μπορούσαμε να κάνουμε θαύματα σε αυτές
Κύριε Σταμάτη,
ένα τελευταίο σχόλιο (η αυτολογοκρισία κατέρρευσε...)
Οι βιβλιοθήκες δεν είναι μόνο βιβλία. Σήμερα είναι ή τείνουν να είναι, πρώτα πληροφορίες και γνώση.
Παρότι όλα μου βρωμάνε και είμαι ιδιαιτέρως δύστροπη, στην εθνική βιβλιοθήκη πήγαινα από τότε που ήμουν μαθήτρια και διάβαζα ότι μου κατέβαινε από το μυαλό, επειδή στο σπίτι δεν περισεύανε λεφτά για βιβλία. Ολα τα έβρισκα πανέμορφα.
Σαν φοιτήτρια πήγαινα πολύ ταχτικα τόσο στην τεχνική βιβλιοθήκη, που ήταν και δανειστική, όσο και στη μεγάλη βιβλιοθήκη της πόλης που σπούδασα στη αλλοδαπή.
Ηταν το μόνο κτίριο, που δεν καταλάβαινα τη διαφορά μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας, σε τάξη και σοβαρότητα.
Τα μεγέθη ήταν διαφορετικά!
Τότε και οι δύο αυτές βιβλιοθήκες δεν είχαν μηχανοργάνωση. Οι τίτλοι των βιβλίων ήταν σε καρτονάκια.
Στην μεγάλη εθνική βιβλιοθήκη στο Μόναχο, χανόμουνα. Μία ώρα να βρω αυτό που έψαχνα. Για βοήθεια στο ψάξιμο;; ούτε λόγος να γίνει.
Παρότι με πέρασες ντούκου στο σχόλιο του προηγούμενου πόστ, εγώ σε έχω κάνει μία μικρή αφιέρωση.
χαιρετώ.
γιωργο κι εγω ελαχιστες φορες εχω πάει.
σταυρουλα, δεν ξερω για το ναυπλιο αλλα καποτε στην βιβλιοθηκη της αιοβα ειχα περασει... 2 μερες! μιλαμε για βιβλιοθηκη που ονειρευονται ευρωπαικες πρωτευουσες σε μια πόλη.. 70.000 κατοικων...
γιαννη χολοσκαι, φυσικα και θυμαμαι τα περιφημα Φτερα του Ερωτα του Βεντερς με τη θρυλικη σκηνη της βιβλιοθηκης του Βερολινου.. Πηγα ειδικα εκει για να νιωσω τη μαγεια...
glastam πολυ ενδιαφερουσες οι πληροφοριες σου. Αλλα 210 ατομα λειπουν λοιπον...
ange-ta συγγνωμη για το προηγουμενο ποστ, ειναι οι μερες αυτες που σπνια βρικομαι αθηνα. Σε ευχαριστω παρα πολυ για την αναφορα!
Post a Comment