ΠΟΙΗΜΑ 1

Η φράση στον καναπέ


Όλα τα κείμενα αρχίζουν από μια φράση σ’ ένα καναπέ τυχαία κι ύστερα απλώνει ο λόγος στο φύλλο της ζωής
εκεί που σμίγουν οι νευρώνες
κι αυλακώνει μαγικά το νόημα
πολύ πριν συλληφθεί
πολύ πριν γίνει ουσία ουσιαστικό επίρρημα

Όλα τα κείμενα αρχίζουν από μια φράση σ’ έναν καναπέ τυχαία και να ’σαι Aργοναύτης μιας δίχως στόχο εκστρατείας
που παλινδρομεί από παράλια σ’ άλλα παράλια
πάνω σε νερά τιρκουάζ χαράματα
δίχως εγγύηση δίχως αποστολή
αλλού όπως πολεμιστής που σπαθίζει
ξυστά από την επιθυμία
άλλού πυγολαμπίδα ζαλισμένη
από τη αναθυμίαση του χρόνου

Όλα τα κείμενα αρχίζουν από μια φράση σ’ έναν καναπέ τυχαία και να ’σαι ανατόμος σώματος διαλυμένου
ποδαράκια αυτιά και χέρια σκορπισμένα
που μάγισσα άσπλαχνη τα σπέρνει πίσω
για να ξεφύγει απ’ το μύθο
να κλειστεί σε παλάτι ξένο
να σκοτώσει και ν’ αποδράσει μ’ άρμα φτερωτό
αφήνοντας κλώστη δεμένη
την πλοκή
μύγα βασίλισσα να βουίζει

Όλα τα κείμενα αρχίζουν από μια φράση σ’ έναν καναπέ τυχαία
ιστορίες για την ζωή που ταξιδεύει
πίσω στο φύλλο να κρυφτεί
με τα δυο της παιδιά σφαγμένα
ξανά και ξανά και για πάντα


Όλα τα κείμενα αρχίζουν από μια φράση σ’ έναν καναπέ τυχαία απλώνουν στο χαρτί τη χλωροφύλλη
κι εξηγούν
το έκανε επειδή

Όμως ο χαρακτήρας μόνο δρα
ο άνθρωπος υποφέρει
κι έτσι η ζωή αρκείται
το ’κανε