Δήμητρα Κολλιάκου

Τον τελευταίο χρόνο είχαμε έναν βομβαρδισμό από νεοσύστατα λογοτεχνικά βραβεία. Το περιοδικό «Διαβάζω, το περιοδικό «να ένα μήλο» και το περιοδικό (δε)κατα» ανακοίνωσαν νέους θεσμούς, που μόνο καλό μπορούν να κάνουν στην ελληνική λογοτεχνία. Νικητής στους δυο πρώτους υπήρξε ο Αντώνης Σουρούνης, δοκιμασμένος πεζογράφος με το εξαιρετικό βιβλίο του «Μονοπάτι στη θάλλασα» (Καστανιώτης). Το βραβείο «Αthens Ρrize for Literature» του περιοδικού (δε)κατα» κέρδισε μια νεαρή λογοτέχνης, η Δήμητρα Κολλιάκου, με το δεύτερο βιβλίο της «Θερμοκρασία δωματίου» (Πατάκης), κάτι πολύ ευχάριστο για τη νέα γενιά των Ελλήνων δημιουργών.

Ήδη με το πρώτο της μυθιστόρημα, «το Μαγείο», η Κολλιάκου είχε αποδείξει με μια θαυμαστή ιστορία παρατεταμένης ενηλικίωσης τον αξιοπρόσεκτο χειρισμό των εκφραστικών της μέσων. Το νέο της βιβλίο, όπως ισχυρίζεται η ίδια είναι μια ιστορία παρατεταμένης ματαίωσης. Με αφορμή έναν περίεργο πόνο, μια νέα γυναίκα επισκέπτεται μια ψυχοθεραπεύτρια κι από κει και πέρα ο αναγνώστης εισδύει σταδιακά στο ιδιαίτερο «θερμοκρασιακό περιβάλλον» του βιβλίου.

Σημαντικό: οι ξένες χώρες (Ισραήλ, Βρετανία) όπου εκτυλίσσεται η πλοκή δεν αποτελούν «σκηνικά», αλλά λειτουργούν ουσιαστικά ως «χαρακτήρες», κάτι εξαιρετικά δύσκολο για νέους μυθιστοριογράφους οι οποίοι συνήθως παρασύρονται από το «εξωτικό» της αλλοδαπής περιφέροντας τους ήρωές τους σε εμβληματικούς, αναγνωρίσιμους τόπους. Μεγάλο ατού επίσης της συγγραφέως είναι η «προοικονομία (στοιχεία που παρεισφρέουν υπαινικτικά για να ενσωματωθούν αργότερα στην αφήγηση). Η φαινομενικά παγερή ατμόσφαιρα του βιβλίου κρύβει αρχικά και εντέλει αποκαλύπτει τα άγρια σημάδια της ιστορίας μέσα από μια απαράμιλλη γεωμετρία. Ένα βιβλίο καθαρό, πολυδαίδαλο, ευφυές και συγκινητικό. Άξιο βραβείου.