Δημήτρης Σωτάκης: "Ο άνθρωπος καλαμπόκι"

Διάβασα πρόσφατα, μέσα σε μια μέρα, ένα από εκείνα τα βιβλία που δεν μπορείς να τα αφήσεις. Η χαρά μου ήταν μεγάλη μια και ο συγγραφέας του ανήκει στις νέες δυνάμεις της ελληνικής λογοτεχνίας. Πρόκειται για τον "Άνθρωπο καλαμπόκι", το τελευταίο βιβλίο του Δημήτρη Σωτάκη που μόλις κυκλοφόρησε (Κέδρος).
Πιστεύω ότι εκεινο που έχει την μεγαλύτερη σημασία όταν αρχίζει κανείς ενα βιβλίο, ειναι η ανίχνευση της πρόθεσης του συγγραφέα. Αρκεί να θυμηθούμε το γνωστό παράδειγμα της "Μεταμόρφωσης", όπου από την πρώτη πρόταση δηλώνεται ρητά οτι ο ήρωας ξύπνησε έχοντας μεταμορφωθεί σε μια τεράστια κατσαρίδα. Η σύμβαση έχει τεθεί από την πρώτη κιόλας φράση απο τον Κάφκα, και ο αναγνώστης μπορει να παρακολουθήσει πλέον τις περιπέτειες του Γκρέγκορι Σάσα απολύτως ταυτισμένος μαζί του.
Ο Σωτάκης εισδύει στον κόσμο ενός αλλόκοτου ήρωα ο οποίος θεωρεί το καλαμπόκι ως την κινητήρια, την απόλυτη δύναμη της ζωής. Το καλαμπόκι είναι γι αυτον το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο, ότι έχει και δεν έχει. Περιγράφονται όλες οι μεγαλειώδεις αρετές του ταπεινού σπόρου, στον οποίο ο ήρωας έχει εναποθέσει όλες του τις ελπίδες. Το δέχεσαι και μπαινεις σε έναν μαγικό, παραξενο κόσμο όπου "τεστάρονται' ένα πληθος έννοιες, από την πολιτική και την αγάπη μέχρι την πιστη και τον θάνατο.
Η αλληγορία είναι έξοχα στημένη, η γραφή ρέει εξαιρετικά, ενώ υπάρχουν και πραγματικά απογειωτικές στιγμές, όπως όταν ο ήρωας εισδύει στην παράξενη οικία Φάνιγκαν, αλλα και άλλες, υπέροχα παρεκβατικές, όπως το απόσπασμα για τα έντομα.
Ενα στοιχημα υψηλών προδιαγραφών που ο Σωτάκης το κερδίζει με άνεση και στιλ. Tα νέα πρόσωπα της ελληνικής λογοτεχνίας έχουν δόξα τω θεώ πολλά να πουν. Και γυρω μας υπαρχουν βιβλια που αξίζουν την προσοχή και την επισημανσή μας.