Το γέλιο της Τζοκόντα: (2)

Καλά, είπαμε, αλλά επιβεβαίωση σε λιγότερο από 24 ώρες;
Ε, πλέον γελάει και η Κουτσ(ί) Μαρία.

ΥΓ. Έχουν χάσει τόσο την ψυχραιμία τους ώστε να μην μπορούν να φιλτράρουν την εμπάθεια εξυπνότερα και καλύτερα. Φαίνεται η φόδρα και η άτσαλη ενορχήστρωση. Το κείμενο τους δεν μιλάει για τον "κατηγορούμενο", μιλάει για τον ίδιο τον "κατηγορο". Mε τον εαυτό τους τα χουν.

Αρκεί να αναφερθεί μια μόνο λεπτομέρεια (ανατριχιαστική στην κακία της, μοναδική στην εμπαθεια της, που δείχνει ότι ακόμα και έμπειρος στο είδος να είσαι, όταν είσαι τυφλωμένος δεν προσεχείς ούτε τα στοιχειώδη) για να ξεσκεπάσει το κίνητρο.

Ο όψιμα δευτερολογήσας πρεσβύτερος ζωγράφος - κριτικός (κι αυτός με πρόσφατη έκθεση) δείχνει από την αρχή την απίστευτη προκατάληψη του κατηγορώντας (οποίος το διάβασε, η γέλασε ή σταμάτησε να ασχολειται) τον ζωγράφο του "Ξενοδοχείου λας Μενίνας" διότι στον κατάλογο της έκθεσης ευχαριστεί μεταξύ των άλλων και 4 καλούς του συναδέλφους και προσωπικούς φίλους (τους οποίος ο "κατηγορούμενος" ζωγράφος γνωρίζει 10-15 χρόνια, έχουν δουλέψει μαζί, με έναν έχουν σχεδόν "συγγενική σχέση" και με τους οποίους είχε συζητήσει για τους πίνακες κατά τη διάρκεια της δημιουργίας τους).

Ο ζωγράφος - κριτικός, (στα σοβαρά, είναι γραμμένο! Δεν μας ξεγελούν τα μάτια μας!!!) θεωρεί πως η αγαπητική αυτή αφιέρωση έχει γίνει για λόγους...."συνενοχής και προεξοφλημένης αλληλεγγύης". (sic)

Όποιος ζωγράφος στο μέλλον αναφέρει στον κατάλογο του στις ευχαριστίες κάποιον φίλο συνάδελφο του είναι ύποπτος κρυφού ντιλ ακόμα κι αν σχετίζεται επί χρόνια με αυτόν και την οικογένειά του.

Μα καλά ούτε η Στάζι δεν θα το σκεφτόταν αυτό !

Φυσικα και απαγορεύεται δια ροπάλου να συζητας με ομοτεχνους σου το εργο σου. Αλλα κοιταξτε που υπαρχουν και μη συμπλεγματικοί συναδελφοι ζωγραφοι που δεν ζηλευουν ο ενας τον αλλο.. Τι παραξενο για την Ελλαδα, ε ;

Τέτοια όμως είναι η νοοτροπία, τέτοια η ηθική, τέτοιο το μένος. Με το καλημερα εχουμε δηλώσει την προθεση.

Ποιος αντικειμενικός κριτικος τεχνης στην υφηλιο θα αρχιζε ποτε κριτικη με έναν τετοιο τρόπο;

Εννοείται πως σε αυτό το επίπεδο ουδείς σοβαρός δημιουργός ούτε συναλλάσσεται, ούτε απαντά προσωπικά.

Όμως αυτό ειδικά το παράδειγμα, θα είναι ένα σημείο εκκίνησης σε μια επικειμένη ενδιαφέρουσα συζήτηση για το ήθος της κριτικής (όταν μάλιστα γίνεται από δημιουργούς με προσφατο εργο, προς συναδέλφους τους με επισης προσφατο εργο) που θα διεξαχθεί εκτός Ελλάδος σε μεγάλο Πανεπιστήμιο του εξωτερικού.

ΎΓ 2. απριλιος 09. Μηνες αργοτερα... Ουδεν σχολιον.