Νοστος

Όλα εχουν ενα τέλος... Σιγα σιγα τα μαζευουμε λοιπον κι αρχιζει το δημερο ταξιδι τςη επιστροφής. Οι 47 αυτες μερες στις ΗΠΑ ηταν αποκαλυπτικες. Επιβεβαιωσαν, απομαγευσαν, (επι) μαγευσαν, προέκτειναν, αλλαξαν.

Χτες στο Chateau Μarmont συζητουσαμε με το Χαρη για το σεναριο της ταινιας μας που ταυτοχρονα μου εχει δωσει και την ιδεα για το νεο μυθιστορημα. Η εκκινηση ηταν η ιδια αλλα το σεναριο με εχει παει κατα Δυση και το βιβλιο κατα Ανατολη. Κυριολεκτικα. Το ενα Αλγεβρα, το αλλο Φωτια. Οι μισοι χαρακτηρες ειναι διαφορετικοι, τα γεγονοτα αλλαζουν. Το σεναριο με πεταει απο σκηνη σε σκηνη, ενα οπτικο hypertext, το μυθιστορημα με κατεβαζει στα βαθη. Ωστοσο προκειται γαι μια εξαιρετικά γονιμη εμπειρια ως προς την προσεγγιση της αφηγησης per se.
Ιδωμεν.

Η βραδια ηταν υπεροχη, η αυλή του ξενοδοχειου φωτισμενη καταπληκτικα και ο καλιφορνεζικος αερας επαιρνε τις εικονες και τις μετεφερε στην Αθηνα, εκει που τριγυριζουν οι ηρωες, στα Εξαρχεια, στην Κυψελη στο κεντρο.

Επσιτρεφω ποσταροντας δυο φωτογραφιες μια από την αρχη και μια απο το τελος του ταξιδιου. Μετα απο τρια χρονια στην μπλογκοσφαιρα ισως για πρωτη φορα ενιωσα το ποσο ενδιαφερον μπορει να ειναι το μπλογκινγκ για εναν συγγραφεα.

Ευχαριστω οσους παρακολουθησαν αυτη τη διαδρομη μαζι μου και πάμε παρακατω...