Three day Bostonian

To παρκο της Βοστονης. αν ειχα χρόνο να την δουλέψω στο φωτοσοπ δε θα μοιαζε με πινακα του Σερα;

Βοστόνη. Οι δρόμοι θυμιζουν Λονδίνο. Το πάρκο, υπέροχο.

Εκδήλωση σε σπίτι φίλου για το βιβλίο. Συνομιλία με Νικολας Νεγκερεπόντε του «λαπ τοπ των 100 δολαρίων». Εξαιρετικός. Εδώ γνώση = απλότητα. Ο ρόλος της Αρχιτεκτονικής. Γιατί το να έχεις σπουδάσει αρχιτεκτονική είναι το καλύτερο εφόδιο για να κάνεις μετά… κάτι άλλο. Το Computer Aided Design στην Αρχιτεκτονική και πως μπορεί να αποπροσανατολίσει τον σχεδιαστή. Κάτι αντίστοιχο δημιουργεί το κομπιούτερ στον συγγραφέα. Βλέπεις τη σελίδα τελεία και νομίζεις ότι και το περιεχόμενο είναι εντάξει. Η λύση: διαδοχικά πριντ αουτς.

Ο οικοδεσπότης μου ο Στιβ παίζει Μπρους Σπρινγκστιν στο πιάνο. Born to run. Μήπως αυτό είναι τελικά; To run? To run? To run from or to run into?
Αργότερα ένας νεαρός συγγραφεας προσπαθεί να μου εξηγήσει τους κανόνες του μπέιζμπολ με αφορμή το παιχνίδι των Ρεντ Σοξ στην τηλεόραση. Θυμάμαι βιβλίο του Ροθ με είκοσι σελίδες «ανταπόκριση» από αγώνα.

Steve's house

Digital life. Ναι, λέω έχωνα μόλις τελειώσει την ανάγνωση των κυριακάτικων εφημερίδων μέσω λαπ τοπ. The entire world is a stage. The entire world is a screen.
Του χρόνου στη Βοστόνη το πρώτο φεστιβάλ Βιβλίου.
Και μετά την πιο «ευρωπαϊκή» πόλη σήμερα πτήση για Οχάιο. Στα swing states.
Σχεδόν ένα μήνα στην Αμερική.
Πυκνό Τώρα.