Νοαμ Τσόμσκι: 4 απαντήσεις

Οι 4 απαντησεις του Νοάμ τσόμσκι στον Σπιγκελ που συνοψίζουν με τον πιο εύγλωττο τρόπο την σημερινη κατασταση στην Αμερική


«Ο λαός κυβερνά τον πολιτικό κόσμο της Αμερικής όπως ο Θεός το Σύμπαν» έλεγε ο Γάλλος διανοητής Αλέξις ντε Τορκεβίλ, όταν διέσχιζε τις ΗΠΑ πριν από περίπου 170 χρόνια. Ηταν ένας ονειροπόλος;
«Ναι. Ηδη το 1787 ο Τζέιμς Μάντισον κατέθετε στο Κογκρέσο για το Σύνταγμα την άποψη ότι η κρατική εξουσία έχει καθήκον "να προστατεύει την ευκατάστατη μειοψηφία από την πλειοψηφία". Ακόμη και ο μάλλον φιλελεύθερος διανοούμενος του 20ού αιώνα, Ουόλτερ Λίπμαν, ήταν της γνώμης πως σε μια εφαρμοσμένη δημοκρατία η ευφυής μειονότητα, που θα 'πρεπε να άρχει, "πρέπει να προστατεύεται από το 'ποδοπάτημα και τη βοή μιας συγχυσμένης αγέλης'". Ο αντιπρόεδρος των συντηρητικών, Ντικ Τσένι, όταν ρωτήθηκε γιατί υποστηρίζει τη συνέχιση του πολέμου στο Ιράκ, αφού η πλειοψηφία των Αμερικανών δεν το εγκρίνει, απάντησε "και λοιπόν;"».
Η σύγχρονη λέξη του αμερικανικού προεκλογικού αγώνα των Δημοκρατικών είναι «αλλαγή». Βλέπετε πιθανότητες αισθητής αλλαγής σε προβλεπόμενο χρόνο;
«Καθόλου. Και η θετική στάση απέναντι στον Ομπάμα είναι μια αυταπάτη. Ολο το ζήτημα είναι η εντυπωσιακή ρητορεία περί διατλαντικής σχέσης εταίρων, προτεραιότητας της διπλωματίας, αλλά και συναίνεσης της αμερικανικής κοινωνίας για όλα, εκτός των ουσιαστικών θεμάτων».
Τι σας λέει η ομάδα του αντίθετου στρατοπέδου -ο 72 ετών βετεράνος του Βιετνάμ ΜακΚέιν και η πρώην βασίλισσα της ομορφιάς στην Αλάσκα, Σάρα Πέιλιν;
«Αυτό το φαινόμενο Πέιλιν είναι πράγματι ιδιάζον. Αν μας παρακολουθεί κανείς από τον Αρη, θα μπορούσε να σκεφτεί ότι είμαστε χώρα νοητικώς διαταραγμένη. Πρέπει, όμως, να ληφθεί υπ' όψιν πως συντηρητικοί και θρησκευόμενοι ψηφοφόροι είναι ενθουσιασμένοι, επειδή η χώρα μας ιδρύθηκε από φανατικούς θρησκευόμενους. Οι θρησκευτικοί φονταμενταλιστές παίζουν σημαίνοντα ρόλο σ' όλες τις εκλογές μετά τον Τζίμι Κάρτερ. Τη δεκαετία του '60, κανείς δεν αναρωτιόταν εάν ο πρόεδρος πήγαινε στην εκκλησία κάθε μέρα. Το θρησκευτικό συναίσθημα του Κλίντον ήταν μάλλον σαν το δικό μου -μηδέν- αλλά οι σύμβουλοί του τον έτρεχαν κάθε Κυριακή στην εκκλησία των Βαπτιστών, όπου τραγουδούσε ύμνους, πράγμα αρκετό να εξασφαλίσει αυτομάτως το 1/3 των ψήφων στις εκλογές. Από μία άποψη, ο ΜακΚέιν είναι πιο έντιμος από τον αντίπαλό του, αφού καθιστά σαφές πως σ' αυτές τις εκλογές σημασία δεν έχουν τα ουσιώδη, αλλά οι προσωπικότητες. Οι Δημοκρατικοί δεν έχουν τόση εντιμότητα, παρ' όλο που κι αυτοί έτσι το βλέπουν».
"Δηλαδή Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί είναι μόνον δύο διαφορετικές μέθοδοι παιχνιδιού, στην ίδια όμως βασική πολιτική κατεύθυνση;
«Φυσικά υπάρχουν διαφορές, αλλά όχι θεμελιώδεις. Ας μην αυταπατώμεθα -οι ΗΠΑ είναι κατά βάθος ένα μονοκομματικό σύστημα και η κυρίαρχη παράταξη είναι το "κόμμα των επιχειρήσεων" ("business party")».