Posts
 Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του «Αμερικάνικη Φούγκα», το οποίο απέσπασε το Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας του Αμερικανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών, ο συγγραφέας Αλέξης Σταμάτης διέσχισε την Αμερική απ’ άκρη σε άκρη το 2008. Φανατικός ταξιδιώτης και όχι τουρίστας, κάθε εβδομάδα καταγράφει στο thea τις εμπειρίες του από εκείνο το «ταξίδι ζωής»- και παίρνει και εμάς μαζί του. |
24.9.2008
Ήμουν στο τρένο (απίστευτο Άμτρακ) κατευθυνόμενος προς το New Heaven. Το απόγευμα είχα την εκδήλωση μου στο Yale. Θα με περίμενε ο καθηγητής Γιώργος Συρίμης με τον οποίο είχαμε αλληλογραφήσει από Ελλάδα.
Στο τρένο σκεφτόμουνα τις προηγούμενες μέρες. Το καίριο ζήτημα που θέτει η Νέα Υόρκη είναι ο χρόνος. Λειτουργεί κατακόρυφα. Νιώθεις ότι είσαι σε μια διαρκή πτήση ακόμα και όταν βρίσκεσαι εν στάσει. Ταυτόχρονα έχεις την αίσθηση ότι είσαι μέρος ενός πρότζεκτ. Η ζωή η ίδια είναι ένα πρότζεκτ στην Αμερική. Από παντού σου έρχεται το μήνυμα πως έχεις να διαχειριστείς Χ χρόνια, να προετοιμαστείς στην αρχή σωστά, να επενδύσεις σε αυτήν την μόρφωση, να βγάλεις όσα πιο πολλά χρήματα μπορείς, να χωρέσεις τις ηδονές που σου αναλογούν, να αναπαραχθείς και να τελειώσεις τη ζωή σου με όσο μεγαλύτερη αξιοπρέπεια. Θα μου πείτε πως αυτά λίγο πολύ ισχύουν παντού. Ναι, αλλά η Αμερική σου υπενθυμίζει διαρκώς ότι είσαι ένα ζώο-μηχανή με ημερομηνία λήξης. Μια ψυχοχημική μηχανή με υλικά που εισέρχονται και εξέρχονται. Κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάς ποτέ. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και τα προϊόντα της σωματικής σου ανάγκης επιπλέουν στην τουαλέτα ώστε αν είναι ορατά.
 New Heaven |  |
Και επίσης, εδώ τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Όπως χτες που σε μπαρ στο Village μου ζήτησαν … identification. Απάντησα: «Μα δεν είναι προφανές ότι είμαι άνω των 21;». «It’ s the law», η ξανθιά σερβιτόρα. «Καλά, έτσι κι αλλιώς μια κόκα κόλα θέλω». «Iidentification needed, we are a bar here». Έτσι λοιπόν ακόμα κι ένας ογδοντάρης με μπαστούνι πρέπει να αποδείξει ότι είναι άνω των 21 αν θέλει να πιει μια... σόδα σε ένα μπαρ...
Έριξα μια μάτια στην εφημερίδα. Blacks for McCain. Οι μαύροι υποστηρικτές του Μακ Κέιν είναι ίσως οι πιο φανατικοί απ’ όλους; Στην τηλεόραση που τους είχα δει χτες βράδυ ακούγονταν σαν δεκαπέντε Kαρατζαφέρηδες μαζί. Τυχαίο;
Το τρένο έφτανε στο New Haven. Σε λίγες ώρες η εκδήλωση στο Yale. Καθόμαστε να φάμε με τον Γιώργο σ’ ένα εστιατόριο με μαλαισιανή κουζίνα. Μου λέει δυο πράγματα για την πόλη. To New Haven είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Κονέκτικατ με πληθυσμό 123.000 άτομα. Το Πανεπιστήμιο Yale είναι ζωτικό μέρος της οικονομίας της και της παρέχει τους περισσότερους φόρους και θέσεις εργασίας. Η πόλη είναι η γενέτειρα του George W. Bush που γεννήθηκε δω όταν ο πατέρας του, επίσης πρόεδρος George H. W. Bush, ήταν φοιτητής στο Yale. To Yale όμως ενώνει κι άλλους δυο σημαντικούς πολιτικούς της σύγχρονης Αμερικανική ιστορίας. Ο Bill Clinton γνώρισε τη γυναίκα του, Hillary Rodham Clinton, όταν κι οι δυο φοιτούσαν στο Yale Law School. Φαντάζομαι τι γινόταν στα πανεπιστημιακά dorms.
Το New Haven επίσης αναφέρεται αρκετές φόρες από τον Alexis de Tocqueville στο κλασικό βιβλίο του για την Αμερικανική πολιτική ζωή του 19ου αιώνα «Democracy in America», όπου ο άνθρωπος απεσταλμένος της Γαλλικής κυβέρνησης για μια έρευνα πάνω στο σωφρονιστικό σύστημα της Αμερικής, το είδε λίγο πιο σφαιρικά και τα είπε όλα εκατόν εβδομήντα χρόνια πριν. Ήταν μόλις εικοσιπέντε χρόνων όταν τα έγραψε.
Το 1970 έγιναν εδώ οι περίφημες δίκες των Μαύρων Πανθήρων. Ο συνιδρυτής της οργάνωσης Bobby Seale κι αλλά δέκα μέλη δικάστηκαν για τη δολοφονία ενός ατόμου φερόμενου ως καταδότη. Η πόλη έγινε το κέντρο διαδηλώσεων- 12.000 υποστηρικτές των Μαύρων Πανθήρων μαζί με φοιτητές και ακτιβιστές της Νέας Αριστεράς, όπως οι Ζαν Ζενέ, Άμπι Χόφμαν, Τζέρι Ρούμπιν. Ακολούθησαν άγριες συμπλοκές με την αστυνομία.
Πριν από δεκαπέντε χρόνια τα πράγματα στη πόλη ήταν πολύ άγρια, μου λέει ο Γιώργος. Το New Haven είχε από τους υψηλότερους δείκτες εγκληματικότητας στις ΗΠΑ. Προς τα τέλη της δεκαετίας του 90 η πόλη υιοθέτησε μια πολική κοινοτικής αστυνόμευσης με αποτέλεσμα τα πράγματα να αλλάξουν ριζικά.
Ο απόλυτος πρωταγωνιστής της πόλης ωστόσο είναι το Πανεπιστήμιο Yale. Τελειώναμε το φαγητό, πίνουμε καφέ και κατευθυνόμαστε προς τα κει.
Photos: credit visualphotos.com
No comments:
Post a Comment